Quilt nummer 3 in de Fifteen by Fifteen serie

Mijn derde quilt in de serie van de Fifteen by Fifteen Art Quilt Groep.  De naam van de serie is Bits and Pieces, de titel van deze quilt is Looking for solid ground.

In stressvolle periodes sta ik niet zo stevig op mijn voeten,  vandaar mijn valpartij en gescheurde enkelbanden.  Het leven speelt zich af op krukken,  daar hoort wel een stevige bodem bij. Evenals bij het leven zelf, zekerheid is vaak iets vanzelfsprekends, maar kan ook zomaar wegvallen. Buiten moet ik mijn weg zoeken tussen gladde stukken ijs en hopen sneeuw,  lopen op een stukje grasveld lijkt een hele bergtocht.  Dit deed me denken aan omgeploegd akkers, glibberige klei. In gedachten zak ik weg in de brokken,  of glij eraf,  omdat ze keihard bevroren zijn,  geen pretje om zo'n veld over te steken. Een mooi onderwerp voor mijn serie. En iets wat ik nog wel even tussen de verhuisperikelen en inpakkerij door kan doen.

Allereerst leg ik heel veel stukjes stof op een ondergrond van tafelloper batting.  Dit is een batting waar ik graag mee werk,  het is dun,  vervormt nauwelijks en werkt prettig op de naaimachine, die ik voor dit project wil gebruiken, het is te zwaar om met de hand te doen. Als toplaag gebruik ik verschillende soorten organza,  zowel zijde als synthetisch. Dan de lijnen erin stikken en de basis is klaar. En dan kan het echte werk beginnen, de stukken tussen de naden openknippen,  gedeeltelijk weer dichtnaaien,  extra materiaal,  zoals wol en vezels ertussen werken, en naaien maar,  niet dus.... Mijn naaimachine zegt dat de motor overbelast is..... Wat ik ook probeer,  ik krijg hem niet meer aan de gang. Zou het ook iets over mij zeggen? Tijd om hem in Noorwegen te laten repareren is er niet, de dealer zit te ver weg,  dus de machine moet in Nederland naar de reparateur.  Uitkijken dus,  dat hij niet achterin de opslag terecht komt.

Het werk moet wel af,  in verband met de publicatie met de groep,  dus begin ik moedig met de hand te naaien. Draden grofgesponnen wol en gekaarde wol tussen de opengeknipte stukken stoppen,  en met steken vastzetten. Het begin is er,  maar ik besluit toch op de naaimachine te wachten om het af te maken. En daardoor mis ik dus de publicatie met de groep, zodat ik twee maanden later twee werkstukken tegelijk in stuur.

Aangezien de routines opnieuw uitgevonden moeten worden, ben ik vergeten foto's te maken tijdens het maakproces. Dus ter afsluiting een aantal detailfoto's. Fijn om te doen en mooi om iets om handen te hebben in onze tijdelijke woning.