Fascinating water, thema-quilt Fifteen by Fifteen groep

Water, het nieuwe thema voor de Fifteen by Fifteen groep. Een mooi, maar ook zeer divers onderwerp, waar eerst een tijdje over nagedacht moet worden. Water heeft zoveel verschijningsvormen en is zo een onderdeel van het dagelijks leven. Draai de kraan open,  en het is er. Regenwater,  slootwater, een meer,  de zee, rivieren, watervallen, klaterende bergbeekjes,  wat te kiezen. Of gewoon een glas water,  bevroren water, ga zo maar door.  Het wordt oppervlaktewater,  een meer of en fjord. Water waar je urenlang naar kan kijken en dat steeds van kleur veranderd. Het is transparant, maar je kan er maar gedeeltelijk doorheen kijken,  door de schaduwen in de diepte en de constante beweging.  Dat is wat ik probeer uit te beelden.

Op een met sneeuw geverfde lap, die niet echt goed gelukt is,  maar prima geschikt voor dit werk,  ga ik golfjes plakken met Vliesofix. Voor de golfjes gebruik ik verschillende soorten stof,  katoen,  baptist,  satijnzijde,  allemaal met sneeuw geverfd.

Eerst Vliesofix op de achterkant van de lappen gestreken, en dan knippen en peuteren.  Het papier weer van de achterkant afhalen en de stukjes uitleggen,  vastspelden  en op de ondergrond strijken.

 En variatie in de grootte van de golfjes brengen, zodat er beweging ontstaat.

De hele lap wordt volgeplakt, het wordt alleen water,  geen landschap of omgeving. Water is het thema, dus dat wordt het.  Wel spannend,  want hoe maak je het levendig en niet te saai?

Extra golfjes erop verven,  met behulp van Freezer papier lijkt een goed idee.  Ik vouw een vel in stroken en begin dapper golfjes te knippen. Maar als ik het uitbouw is het te statisch,  te bedacht,  dus dit idee laat ik gaan.

In de lappenmand met synthetische stoffen gedoken en onregelmatig gevormde stukken tule geknipt,  afgedekt met een dunne donkerblauwe organza. En garens uitgezocht voor het quilten.

En nee,  dat is het ook niet.  Door de effen blauw,  synthetische organza,  wordt het donker en saai.  Er moet een andere oplossing zijn. Dus opnieuw in een lappenkist gedoken,  nu met de zijden stoffen en er een hele dunne zijden organza uitgehaald. Die ga ik verven met de waterverf van Mijn Eigen, een onderdeel van het prijzenpakket dat ik in Noord Groningen heb gewonnen met mijn quilt Vlucht.
Op een plaat perspex kneed ik de in azijn gedrenkt lap in elkaar en zet er een serie kleuren op.

Nadat het gespoeld en gedroogd is,  blijft er een zachtgekleurde lap over,  die prima voor mijn doel geschikt is. Opnieuw tule stroken uitgelegd op de goljeslap,  de organza zijde er bovenop. En nu is het goed en kan er genaaid worden. Er komt een hele dunne batting tussenlaag,  die geschikt is voor placemats  en tafellopers.

Opnieuw naaigaren uitgezocht en het feest kan beginnen.  Dit is nog steeds het engste deel voor mij,  het free-quilten  op de naaimachine.  Altijd ben ik bang dat ik het werk bederf,  maar als de eerste lijnen staan,  is dat gelukkig over.

Eerst een paar grote vlakverdelingen gemaakt,  en die opvullen met waterachtig naaiwerk,  hoe ziet dat eruit?

Het naaiwerk is klaar,  er ontstaat een wateroppervlakte, maar er ontbreekt licht,  reflectie van licht.  Metallic verf eroverheen?  Metallic garen?  Nee,  metaalfolie besluit ik, met kleine stippeltjes lijm,  op organza zijde. Hiervoor gebruik ik hot spots,  een leuk materiaal.
Eerst de lijm erop strijken en daarna het folie. En dan het hele zaakje op een stukje Vliesofix. Wat een leuk resultaat.

Golfjes knippen,  papier eraf peuteren en over het werk verdelen en vaststrijken,  er schijnt licht op het water.

Denk je klaar te zijn om af te gaan werken,  komen de kleine golfjes er weer af vallen.  Organza op organza met Vliesofix werkt dus niet.  Jammer,  want ik wil er niet met de naaimachine overheen naaien.  Dus maar met de hand vastzetten. Komt er toch nog een stukje steekjes zetten  tevoorschijn.

De bovenste stukje plak ik met een beetje textiellijm vast,  om de diepte erin te houden.  Nu kan het afwerken beginnen,  weer een project klaar.
Hieronder volgen nog een paar detailfoto's.

Wil je ook eens met metaalfolie en hotspot experimenteren?  Dat kan op 15 maart 2018, dan geef ik een workshopdag bij Cordi Atelier in Groningen.
Er gaat gespeeld worden met metaalfolie, puff paint, wateroplosbaar vlies en beschilderd Vliesofix. Leuke technieken leren,  waar je weer mee verder kunt in je eigen werk.  Op zaterdag 20 januari 2018 is er een open dag bij Cordi Atelier,  waar je kennis kunt nemen van het volledige cursusprogramma.

Quilt 5 in de Fifteen by Fifteen serie

Just looking is de laatste quilt in mijn serie Bits and Pieces,  een serie gemaakt voor de Fifteen by Fifteen groep,  en waar ik met veel plezier aan gewerkt heb. Het is een heel persoonlijk verhaal geworden,  veel persoonlijker dan ik me van tevoren bedacht had.  Natuurlijk komt dat ook door de veranderde omstandigheden in ons leven en alles wat daarbij komt kijken.

Bij deze laatste quilt heb ik veel fotomateriaal,  dat ik graag met jullie wil delen. Deze quilt is volledig met de hand gemaakt,  net als de eerste in de serie. Het verhaal wat er bijhoort, gaat over een tussentijd in het leven. Een tijd van wachten, terugblikken en vooruit kijken.  Dat is waar je mee bezig bent in de tijd dat je tijdelijk woont en niet je normale leven en ritme volgt. Je ziet en hoort veel,  laat alles over je komen en wacht. De ogen staan centraal in deze quilt, die stukje bij beetje opgebouwd is.

Op een dunne batting tussenlaag,  met een deel gordijn aan de achterkant,  begin ik te bouwen. Een ondergrond voor het oogwit komt uit een vage ecoprint lap.  Met stukjes sneeuwgeverfde katoen worden de irissen gemaakt,  een stukje zijde voor de pupillen. Borduursteken houden de stoelen op hun plaats.

Een dichtbij foto,  zodat er details zichtbaar zijn.

Met een stukje kant en stukjes ponge zijde krijgt het oog vorm. Rijgen,  spelden en zoeken naar de juiste materialen en bevestigingen.

 

Twee ogen in wording,  en intussen nadenken over de volgende stappen. Nog nooit zoiets gemaakt,  spannend dus.

Ook de onderkant ontstaat met zijden afknipsels.  En een heel klein stukje kant geeft glans aan de ogen. Op naar de volgende stap.

Het gaat goed,  de ogen beginnen te kijken. Wordt het een echt gezicht,  of komt er een abstracte omgeving?  Dat is de volgende vraag die ik mezelf stel. Eerst maar wat meer lapjes toevoegen.

Het begint op een gezicht te lijken en ik besluit dat dat niet is wat ik wil.  Andere lapjes zoeken en proberen het anders te doen.

Eerst de ogen maar bewerken, steken zetten en uitdrukking geven, steeds nieuwe stukjes toevoegen en vastzetten,  het is fascinerend om het werk onder je handen te zien groeien.

En nu is er een lijn gezet. Een rolzoompje van en fluwelen sjaal dat ik eraf gescheurd heb.   Er begint vorm in te komen.

Voorzichtig ga ik verder. Hoe ziet het er straks uit? Klopt het wel wat ik doe,  allemaal vragen die door mijn hoofd spelen. Maar wat kan er eigenlijk fout gaan?

Meer lijnen en stof eronder gezet.  Een stukje zijde/viscose fluweel, waar ik met een ets techniek vezels heb weggehaald,  met thee en ijzer geverfde kaaslinnen,  er komt van alles uit de restenbak en krijgt een plekje.  Extra lijnen erbij,  van verschillende materialen,  en ook boven de ogen is een lijn gekomen.

Langzaam aan kom ik aan de bovenkant van de ogen.  En het derde oog verschijnt. Het onzichtbare oog,  dat zoveel waarnemingen doet zonder dat je daar altijd bewust van bent.

In grote lijnen staat het erop.  Nu wordt het en kwestie van kleuren zoeken in de garens en steekjes zetten,  een heleboel steekjes.

Wikken en wegen, welke kleur moet het worden? Uiteindelijk gebruik ik ze allemaal en meer....

Mooi om te zien wat er met het ecogeverfde stukje fluweel gebeurd als ik er met andere kleuren overheen naai.

En nog meer lijnen gezet. Het wordt steeds meer waarnaar ik op zoek ben. De ogen kunnen nog wat extra's gebruiken.  Kijken hoe dat moet.

Dat is beter. Extra lijnen geborduurd,  ook onder de ogen,  om er meer diepte in te krijgen.

En het derde oog mag ook meer geaccentueerd worden,  dus steken maar.

En alle lijnen in de bovenkant opvullen, nog extra steken in de vlakken rondom de ogen,  het eind komt in zicht.

En dan toch nog in tijdnood in verband met de datum dat we de internetpresentatie hebben. Dus na wikken en wegen een klein beetje free-quilting toegevoegd aan de onderste banen. Niet storend in het geheel en de deadline gehaald.

Wat een voldoening heb ik van dit werk,  en van de hele serie.  Hieronder laat ik de vijf werken die bij elkaar de serie 'Bits and Pieces' vormen nog een keer zien.

Bits and Pieces serie

Looking for connections

Looking under the surface

Looking for solid ground

Looking for new horizons

Just looking

Binnenkort komt er nieuwe post, over een thema- quilt met als onderwerp Water.  En voor 2018 staat een nieuw programma klaar, met thema-quilts  en ook een serie van drie quilts.

Deel 4 in the Fifteen by Fifteen serie

Deel 4 in de Fifteen by Fifteen serie is het eerste werk dat ik maakte na terugkeer op Nederlandse bodem.  Wonend in een tijdelijk appartement,  met maar een paar eigen spullen,  waaronder mijn naaimachine,  restlapjes en garens. De rest van onze spullen in de opslag,  wel bereikbaar,  maar het blijkt toch dat je niet gaat graven.....
Dit werk heet Looking for new horizons en gaat over het zoeken naar nieuwe mogelijkheden, de ontdekking van het opnieuw wonen in Nederland,  en de herinneringen aan Noorwegen die daar tussendoor spelen.  Het is wennen hier,  aan de drukte,  het veel te grote aanbod in de winkels en het andere levensritme. Maar oh,  wat is het fijn,  dat ook.

Ook dit werk is opgebouwd uit restjes,  Bits and Pieces heet mijn serie,  dus ook hier is dat toegepast.  Allereerst lapjes uitzoeken en een ondergrond samenstellen op de batting.  Een lap stof voor de achterkant en dan kan de pret beginnen. 

Halve rondjes de uit mijn tassen zijn geknipt zoeken ook een plekje,  evenals een stukje van een geëtst lapje fluweel,  dat ik maakte in een workshop bij Harm Harmsen van Hawar.

Schuiven en spelden,  niet helemaal wetend hoe te beginnen,  zoekend.  Dan het geheel ronddraaien,  om te zien of dat beter is. 

Ja,  zo is het goed en kan ik gaan naaien. Met de naaimachine, die inmiddels gerepareed is. Garens uitzoeken en dan kijken welke kant het uitgaat. 

Hier ontstaat een stukje Noorwegen,  het blauwe fjord met de steile bergen, om het hoekje bij de witte verticale baan hebben we gewoond,  in Undredal, een klein dorpje aan de Sognefjord. 

En nog een herinnering,  wilgenroosjes, het stond er vol mee rondom ons huis op Øyardsgrend. Je kan er prachtig mee ecoprinten en ik maakte er zelfs een quiltje van voor het thema Botanics voor de Fifteen by Fifteen groep,  vorig jaarjaar september. En gelukkig heb ik ook hier in de omgeving op diverse plekken wilgenroosjes gevonden. 

Geploegd akkers en bomen,  een overloop tussen Nederland en Noorwegen, kale takken en blad en bloemen. 

Water,  daar zijn we nu mee omgeven,  in het westen het IJselmeer,  in het oosten de Friese meren. We hadden het slechter kunnen treffen.  Fijn om weer terug te zijn...